Modlitwa relacją przyjaźni z Bogiem

W ramach serii „Modlitwa i życie” oddajemy do rąk czytelników pierwszą z planowanych pięciu książek o. Maurizio Vigani OCD, o modlitwie w ujęciu świętych Karmelu.

Zaczynamy od św. Teresy od Jezusa, Mistrzyni Karmelu.

Dla św. Teresy od Jezusa cechą, która najbardziej charakteryzuje modlitwę jest jej osobisty charakter. Modlitwa jest przede wszystkim momentem, w którym człowiek spotyka się z Bogiem. Istotne jest, aby było to spotkanie w miłości i przyjaźni, w którym wzajemne poznanie, prowadzi do miłowania i wspólnoty. Przyjaźń w rozumieniu Teresy jest relacją wyrażającą pełnię miłości. Dla Teresy kochać Boga i ludzi oznacza być Jego i ich przyjacielem.

Modlić się oznacza więc być przyjaciółmi i pielęgnować przyjaźń. Jest to wzajemne uobecnianie się. Modlić się to być obecnym w miłosnej relacji przyjaźni. „Cała sprawa nie polega na tym, aby wiele rozmyślać, ale wielce miłować; i dlatego czyńcie właśnie to, co bardziej będzie was przebudzać do miłowania”.

Teresa nie rozpoznałaby w Bogu Przyjaciela, gdyby wcześniej nie doświadczyła ludzkiej przyjaźni. Nigdy też nie doświadczyłaby modlitwy jako relacji przyjaźni, gdyby nie miała w sobie zdolności kochania i bycia kochaną; gdyby nie umiała słuchać, utożsamiać się z innymi, trwać w obecności Boga, być czujną i otwartą na Jego działanie.

Przyjaźń potrzebuje spojrzenia, twarzy, kontemplacji obrazu...