Joseph Perez

Joseph Pérez urodził się w 1931 r. w Laroque d’Olmes (francuski departament Ariège). Jest jednym z czołowych i najbardziej uznanych w świecie hispanistów. Wykładał na Uniwersytecie w Bordeaux, na którym w latach 1978-1983 pełnił funkcję rektora, natomiast w okresie od 1989 do 1996 kierował w Madrycie francuską instytucją kulturalną Casa de Velázquez. Jest członkiem madryckiej Królewskiej Akademii Historii, Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych i Nauk Historycznych w Toledo, a także Kolumbijskiej Akademii Historii. Otrzymał także tytuł Zasłużonego Członka Portugalskiej Akademii Historii.

Wśród wielu otrzymanych przez Péreza nagród i wyróżnień wypada wymienić Nagrodę Nebrija (przyznaną mu w 1991 r. na Uniwersytecie w Salamance), jak również tytuł doktora honoris causa, nadany przez władze Uniwersytetu w Valladolid (2005). Ponadto został uhonorowany Orderem Narodowym Legii Honorowej IV klasy i Narodowym Orderem Zasługi tejże klasy, a także Krzyżem Wielkim Orderu Alfonsa X Mądrego. Pérez jest także kawalerem hiszpańskiego Orderu Izabeli Katolickiej i portugalskiego Orderu Księcia Henryka Żeglarza. Przyznano mu również Nagrodę Księcia Asturii w zakresie nauk społecznych.

Na jego obszerną i bogatą twórczość składają się m.in.: La révolution des „Comunidades” de Castille (1520-1521); Los movimientos precursores de la emancipación en Hispanoamérica; Isabel y Fernando Los Reyes Católicos; Historia de una tragedia: la expulsión de los judíos de España; Histoire de l’Espagne; Charles Quint: empereur des deux mondes; L’Espagne de Philippe II; L’Espagne du XVIe siècle; Crónica de la Inquisición en España.