Kochać post

Adalbert de Vogue, mnich ze wspólnoty „Pierre-qui-vire”, opisuje w książce swoje pustelnicze doświadczenia związane z postem.

Przypomina biblijne fundamenty, uwarunkowania historyczne oraz znaczenie praktyki postu. Przedstawia wiele wskazówek praktycznych. Sugeruje, iż książka jest skierowana nie tylko do tych, którzy żyją w klasztorach lub znają życie monastyczne, lecz również  do każdego czytelnika zainteresowanego ludzkim i religijnym doświadczeniem postu.

Życie pustelnicze pozwoliło mi wypróbować praktyki, które znałem z Reguły św. Benedykta, lecz którym nigdy nie mogłem się poświęcić. Jednak nie tylko to jest głównym dobrodziejstwem tego życia. Polega ono na koncentracji i wyciszeniu całego jestestwa dając możliwość pełniejszego i intensywniejszego skupienia się na Bogu. A także skupienia się na sobie, czuwania nad myślami, których dywagacje i dewiacje łatwiej zablokować i wyprostować. Ataki namiętności stają się rzadsze i trwają krócej. Tak więc mogę rzec, że żyję w głębokiej szczęśliwości... trzeba odkryć na nowo post.

Jestem przekonany, że odrzucenie cielesnej ascezy przez dzisiejsze chrześcijaństwo wynika nie z osłabienia sił fizycznych, lecz uwagi i woli. Przed tym frontem ugięło się trochę nawet monastyczne życie wspólnotowe. Rytm zebrań, pracy, konferencji pozbawia ascezę mocy. Natomiast pustelnik, nie pomniejszając niczym swej wydajnej aktywności odkrywa, że posiada kapitał nieoczekiwanych sił. I ten potencjał, wyzwolony przez samotność, może zostać zainwestowany w ascezę.