Drogi do szczęścia

Książka Drogi do szczęścia. Rozmowy z siostrami zakonnymi to siedem wywiadów na temat odkrywania wiary, sensu życia, znajdowania szczęścia i spełnienia.

Każda z bohaterek należy do innego zgromadzenia, ma inne doświadczenie życiowe. Różnią się wiekiem i wykształceniem. Łączy je jedno - powołanie do życia konsekrowanego.

1. Siostra Tadeusza Frąckiewicz, dominikanka, opowiada o niełatwym życiu na misji w Kamerunie, które jednocześnie daje jej mnóstwo satysfakcji.
2. Dla siostry Jolanty Glapki ze Zgromadzenia Sacre Coeur życiowym celem jest obecnie budowanie Centrum „Pasja życia” w Legionowie. Marzy, żeby założyć w nim klub miłośników serialu Bonanza, którego jest wielką fanką.
3. Apostolinka siostra Anna Maria Pudełko od lat zgłębia kobiecą duszę, starając się wydobyć z niej wszystko, co najlepsze.
4. Z kolei siostra Agnieszka Maria Miduch ze Zgromadzenia Sióstr Kapucynek Najświętszego Serca Jezusa z Siennicy z powodzeniem łączy życie konsekrowane z miłością do teatru.
5. Wśród bohaterek jest też siostra Ancilla Aleksandra Dziarska, lekarz rodzinny, pracująca na co dzień na terenie ośrodka dla niewidomych w Laskach,
6. i siostra Klara z Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi (wizytki) w Warszawie, która zabierze nas w świat modlitwy.
7. Najmłodsza bohaterka, siostra Edyta Wirtek ze Zgromadzenia Sióstr Albertynek w Warszawie, jest głosem młodego pokolenia, pokazującym, że za klasztorną furtą można znaleźć szczęście i wolność.

W książce wśród wielu tematów obecny jest także ten dotyczący kobiecości i rezygnacji z macierzyństwa.

Bardzo zależało mi, żeby pokazać, jak ciekawe i wielorakie są działalności, jakimi zajmują się siostry, bo każda w inny sposób realizuje swoje życie. Tak naprawdę każdy z nas marzy o jednym: żeby być w życiu szczęśliwym i spełnionym. I te siostry, które znam, są.

Te, które spotkałam, tryskały radością i spełnieniem. Czerpałam garściami z tych spotkań. Wszystkie siostry zakonne, tak jak każda świecka kobieta, są kobietami. I to jest bardzo ważne.

Opowiem anegdotę: S. Tadeusza Frąckiewicz, misjonarka z Kamerunu, była kiedyś u mnie i była moja znajoma, i po siostrę przyjechała z kolei inna znajoma. I my, trzy świeckie babeczki, byłyśmy w dżinsach. Zaczęłyśmy rozmawiać na temat kobiecości. A s. Tadeusza mówi: "Ale dziewczyny, tylko ja w tym towarzystwie mam spódnicę!". To mi dało dużo do myślenia, bo ja właśnie od sióstr się uczę kobiecości.

Siostry mają niezwykły przykład wspaniałej kobiety - Maryi. Wszystkie są bardzo związane z Maryją.