Noe kontra Mabbul

Czy nie jesteśmy świadkami „modernizacji nieba”? I czy to nie oznacza jego końca? Jak mam czcić Boga, który ewoluuje? Jak mam czcić Boga, którego kroją mi na miarę najnowszej mody? Czy naprawdę trzeba czuć lęk przed metką zacofania?

o. Adam Czuszel

Mabbul to po hebrajsku potop. Noe czeka na potop, gdyż mimo całej swej potęgi i okrucieństwa jest on wypełnieniem Bożej obietnicy. Tylko Noe został tym, który czeka, nawet jeśli wszyscy wokół żyją tak, jakby Boga nie było… Arką, w której chroni się Noe, jest Chrystus.

Polecam lekturę książki wszystkim, którzy uważają, że nie ma już czasu ani na poezję, ani na romanse czy kryminały, a nawet na klasykę, a zastanawiają się poważnie nad zbawianiem siebie.

o. Augustyn Pelanowski

Ojciec Czuszel z profetycznym zacięciem nawołuje do powrotu do przyjaźni z Bogiem. Przypomina, że – jak mówi Księga Rodzaju – „w przyjaźni z Bogiem żył Noe”, dlatego w obliczu walki z Potopem (czyli tytułowym Mabbulem) ocalał. W refleksji paulina nie ma innego ratunku, nie ma drugiej Arki – ratunek może przynieść tylko zażyłość z Jezusem Chrystusem. Zażyłość prawdziwa, radykalna, gotowa do poświęceń i bycia znakiem sprzeciwu, nie zaś poufała, infantylna i emocjonalna.

Józef Olender