Warto być ojcem - recenzja czytelnika #1

Prezentowany przez niego logiczny i spójny ciąg myśli potwierdza, że jest on nieprzeciętnym człowiekiem nauki posiadającym olbrzymie pokłady praktycznej wiedzy o rodzinie i jej problemach. Jest jednocześnie pełen zrozumienia i akceptacji wobec pogubionych małżeństw, ale również wykazuje czujność i nieustępliwość na wszelkie zło, jakim świat mierzy w dzisiejszego człowieka. To, co rzuca się w oczy, to pełna bezinteresowność jego postawy. Słuchający czuje, że spostrzeżenia i uwagi Jacka Pulikowskiego płyną szczerze z jego serca i jedynym ich celem jest wskazanie słuchaczowi drogi do prawdziwego szczęścia.

Podobnie można scharakteryzować jego książkę „Warto być ojcem”. Ten, komu uda się wyszperać ją wśród tuzinów pozycji dotyczących problematyki rodzinnej nie powinien być zawiedziony. Podobnie jak jej autor, potrafi ona umiejętnie połączyć humor z bardzo precyzyjnym i jasnym nazwaniem i opisem zadań, z jakimi powinien uporać się prawdziwie dojrzały mężczyzna.

Tytuł sugeruje, że książka przeznaczona jest głównie dla tatusiów. Niekoniecznie. Ojcostwo przecież może być nie tylko biologiczne. Autor podaje przykład Ojca Świętego i kapłanów jako osoby, które, na co dzień wypełniają szereg funkcji ojcowskich. Do lektury mogą również sięgnąć żony, które w swojej mądrości chciałyby wspomóc swoich współmałżonków w dobrym wypełnianiu ojcowskich zadań. Pomimo, że „Warto być ojcem” jest katolicką książką pokazującą Boży plan dla rodziny, śmiało mogą sięgać po nią również niewierzący i osoby z innych wyznań. Przedstawione treści zdecydowanie przekraczają religijne bariery.

W świecie dążącym do unifikacji wszelkich zadań kobiety i mężczyzny rozdział opisujący różnice między nimi zasługuje na szczególną uwagę. Autor podkreśla, że obie płcie są stworzone do bycia absolutnie równymi w człowieczeństwie. Jednak poprzez opis i przykłady szeregu cech specyficznych tylko dla kobiet lub tylko dla mężczyzn w czytelniku nie budzą się żadne wątpliwości, co do tego, że kobieta została wyposażona tak, aby mogła być kochającą matką zaś mężczyzna, aby mógł być mądrym ojcem.

Jak to osiągnąć? Autor, jak przystało na osobę ze środowiska akademickiego, tezę swoją wyprowadza od podstaw. Ponieważ Bóg jest pierwszym i najlepszym ojcem, autor sprawdza, co ma On nam do przekazania we własnym słowie, w Piśmie Świętym. Wola Boża wydaje się być jasna: głową mężczyzny ma być Chrystus, mężczyzna ma być głową kobiety i reszty rodziny.

Autor nie ukrywa, że ta bardzo odpowiedzialna funkcja, jaką zaplanował Stwórca mężczyźnie jest trudna, szczególnie w obecnych czasach, gdy sformułowanie „władza męża w domu” jest nie do przyjęcia przez wiele kobiet. Uprzedzając ich argumenty, pan Jacek w sposób mistrzowski przedstawia władzę nad rodziną nie jako zbiór rozkazów i dyrektyw służących zaspokojeniu zachcianek władcy, lecz pokazuje władzę jako altruistyczną postawę, której miarą jest troska o dobro wszystkich członków rodziny. Władza-służba ojca rodziny porównana zostaje do uprawnień kapitana okrętu. To on powinien być odpowiedzialny za właściwy dobór załogi i utrzymanie prawidłowego kursu. To także działania kapitana-ojca powinny wyprowadzić statek z tarapatów, gdy nad rodziną przechodzą życiowe burze i sztormy.

Poprzeczka, jaką stawia Stwórca każdemu mężczyźnie stoi wysoko, ale autor równocześnie dowodzi, że warto podjąć próbę. W przeciwieństwie do sposobu na chwilowe szczęście, jakie promuje świat, ojcostwo przedstawione przez Jacka Pulikowskiego opierające się na Bożym planie daje możliwość satysfakcji i cieszenia się z bycia kochanym mężem i tatą do samego końca. Zdecydowanie warto próbować zostać takim ojcem.