Wytyczne wychowawcze w odniesieniu do ludzkiej miłości

Wytyczne wychowawcze w odniesieniu do ludzkiej miłości

WNIOSKI

 

PRZYNAGLAJĄCA POTRZEBA WYCHOWANIA SEKSUALNEGO

106. Z powyższych refleksji wynika, że w aktualnej sytuacji społeczno-kulturowej pilną sprawą jest zapewnienie dzieciom dorastającym i młodzieży wychowania emocjonalno-seksualnego pozytywnego i stopniowego, stosując się do wskazań Soboru. W dziedzinie tej przemilczanie nie jest odpowiednim sposobem postępowania, zwłaszcza gdy weźmiemy pod uwagę licznych "potajemnych stręczycieli", posługujących się sugestywnym językiem. Ich wpływ obecnie jest niezaprzeczalny: tym bardziej więc do rodziców należy czuwanie nie tylko nad tym, by naprawiać zło spowodowane nieodpowiednimi szkodliwymi wpływami, ale zwłaszcza nad tym, by w porę zabezpieczyć własne dzieci, zapewniając im pozytywne i przekonywające wychowanie.

PIERWSZORZĘDNE ZADANIA RODZICÓW

107. Obrona podstawowych praw dziecka i dorastających dla zapewnienia harmonijnego i pełnego rozwoju osobowości, zgodnego z godnością dziecka Bożego, jest przede wszystkim obowiązkiem rodziców. Dojrzałość osobowa wymaga bowiem ciągłości w procesie wychowawczym, zagwarantowanym przez miłość i zaufanie, które są właściwością środowiska rodzinnego.

ODDZIAŁYWANIE SZKOŁY W POROZUMIENIU Z RODZINĄ

108. W pełnieniu swej misji Kościół ma obowiązek i prawo zajmowania się moralnym wychowaniem ochrzczonych. Działanie szkoły w całym wychowaniu, szczególnie zaś w tak delikatnej dziedzinie, winno być uzgodnione z rodziną. Zakłada to u wychowawców i osób współdziałających - jako że są oni za wychowanie odpowiedzialni wprost lub pośrednio - prawego sądu, co do celowości ich działania i przygotowania koniecznego do poruszania tego problemu z delikatnością i w klimacie pełnego pogody zaufania.

WYCHOWANIE INDYWIDUALNE

109. Warunkiem skuteczności informacji i wychowania emocjonalno-seksualnego jest działanie roztropne i we właściwym czasie, językiem dostosowanym, i raczej indywidualne. Rezultat tego wychowania będzie w dużej mierze zależał od ludzkiej i chrześcijańskiej perspektywy, w jakiej wychowawca przedstawi wartość życia i miłości.

WYCHOWANIE OŚWIECONE PRZEZ WIARĘ

110. Chrześcijański wychowawca niezależnie od tego, czy jest ojcem czy matką rodziny, nauczycielem, kapłanem lub kimkolwiek odpowiedzialnym w tej dziedzinie, może zwłaszcza dziś być kuszony żeby zepchnąć na innych zadanie, które wymaga tyle delikatności, osądu, cierpliwości, odwagi, a które wymaga również szlachetności i zaangażowania ze strony wychowanka. Trzeba więc raz jeszcze na zakończenie potwierdzić, że ten aspekt działania wychowawczego jest przede wszystkim dla chrześcijanina sprawą wiary i ufnego sięgania po łaskę: każdy bowiem wymiar wychowania seksualnego bierze swe natchnienie w wierze, z niej też i z łaski czerpie niezbędną siłę. List św. Pawła do Galatów umieszcza opanowanie i umiarkowanie w dziedzinie tego, co tylko Duch Święty jest w stanie dopełnić w człowieku wierzącym. To Bóg udziela światła, to Bóg ofiaruje wystarczającą moc65.

APEL KONFERENCJI EPISKOPATÓW

111. Kongregacja do Spraw Wychowania Katolickiego zwraca się do Konferencji episkopatów z apelem, aby się przyczyniły do zespolenia wysiłku rodziców, wspólnot chrześcijańskich i wychowawców celem solidarnego działania w dziedzinie tak istotnej dla przyszłości młodzieży i dobra społeczeństwa. Zachęca do podjęcia owego zaangażowania wychowawczego w duchu wzajemnego zaufania i w jak największym poszanowaniu praw i specyficznych kompetencji na drodze do pełnej chrześcijańskiej formacji.

Rzym, 1 listopada 1983 roku w Dzień Wszystkich Świętych.

  1. « Zob. Ga 5,22-24.

Wytyczne wychowawcze w odniesieniu do ludzkiej miłości

Zasadnicze cechy wychowania seksualnego.

Spis treści